I HATE ENGLISH?(เกลียดภาษาอังกฤษที่สุดเลย)

ข้อมูลเบื้องต้น

             พายเป็นเด็กหญิงที่เพรียบพร้อมเรียบร้อยเหมือนผ้าพับที่ไม่เคยเอาออกมาใช้มีความเป็นเลิศทุกด้าน ไม่ว่าจะเป็นคณิต วิทย์ สังคม ไทย แต่เธอไม่เคยมีวันไหนที่เธอจะไม่เกลียดภาษาอังกฤษ(ในชั้นเรียนเมื่อถึงคาบก็หลับตลอด ฟังไปก็ไม่รู้เรื่อง) ต่างกับติวเด็กชายที่เปิ่นตลกเป็นที่น่าหัวเราะของเพื่อนๆมีความสามารถทางภาษาอังกฤษมากไม่มีใครเทียบได้สอบทีใดท็อปตลอด(วิชาอื่นไม่ต้องถามคะแนนเต็ม10 ได้ไม่เกิน 4) จะเป็นอย่างไรเมื่อทั้งสองมาเ้ป็นเพื่อนซี้คู่ฟัดกัน ติดตามชมได้เลยครับ

เนื้อเรื่อง

I HATE ENGLISH?{เกลียดภาษาอังกฤษที่สุดเลย}

ณ โรงเรียนแถวชานเมืองแห่งหนึ่ง


             "โอ้ยไม่รู้เรื่องเลย ภาษาบ้าอะไรว่ะยากเกือบตาย ไม่นะ ฉันไม่ทำแล้ว"      พายโวยวายเรื่องการบ้านภาษาอังกฤษวันนี้(อันที่จริงก็ทุกวันนั้นแหละครับ)

              "นิ พายเธอจะโวยวายไปทำไมเพื่อนเค้าจะทำการบ้าน เธอไม่ทำมาวิชาเดียว แต่พวกเราไม่ทำซะวิชาเลย ใครเป็นคนที่จะโวยวายมากกว่ากัน" เพื่อนที่หวังดี(มั๊ง?)ต่อว่าไป
              "ฮืม ลอกของฉันก็ได้ ฉันให้"    พายให้เพื่อนยื่มลอกการบ้านทั้ง 7 กลุ่มสาระ(โรงเรียนนี้ถ้ามีจริงอย่าไปเรียนเลย ดูการบ้านของเค้าแต่ละวันก่อน)
              "โอ้ขอบใจโว้ย เธอเป็นเพื่อนที่ดีจริงๆ รักนะจุ๊บุๆ"   เพื่อนที่หวังดีอีกแล้ว(มั๊ง?)ขอบคุณ
              "เฮ้ยแล้ววิชาอังกฤษเราละจะทำไงดี ถ้าไม่เสร็จ ไม่อยากจะนึกภาพโดนไม้เรียวอาถรรพ์ในตำนานแห่งกริซของอาจารย์เลย" พายบ่นรำพึงรำพันในใจ
              "เร็วเข้าการบ้าน การบ้าน ใครมีขอลอกด่วน เราให้แลกกับอังกฤษเรา เร็วเข้า"  ติววิ่งมาอย่างรวดเร็ว พร้อมถามหาการบ้านที่จะลอก แลกกับการบ้านอังกฤษ
               "ไม่เอา นั่นแค่วิชาเดียวไม่คุ้มหรอก กับการโดนไม้เรียวอาถรรพ์ถึง 7 ครั้ง ไม่อย่างจะคิด จากนี้จะไม่มีตูดให้นั่ง สยองจิง"   เพื่อนคนที่หวังดี(มั๊ง?)แย้งด้วยเหตุผลควายๆ
               "ติวมานี้สิ เดี๋ยวเราสอนให้ แต่อย่าลืมเงือนไขละ"  พายขอการบ้านของติวด้วยวาจาเจ้าเล่ห์
               "ขอบใจนะ งั้นเรามา exchange กันเถอะ"  ติวกล่าวขอบคุณอย่างซึ้งใจมาก
               "เมื่อกี่พูดอะไรเช้นๆนะ หรือว่าแกหลอกด่าฉัน ยกเลิกไม่ต้องสงไม่ต้องสอนกันแล้ว"  พายโวยวายโดยที่ไม่รู้ว่าติวพูดอะไรเช้นๆ
               "ไม่ๆฉันบอกว่างั้นเรามาแลกเปลี่ยนกัน(exchange) ฉันไม่ได้ด่าเธอซะหน่อย"   ติวแก้ตัวน้ำใสๆ  
               "งั้นขอโทษละกันอะเดี๋ยวสอนให้มาเลย" พายสอนให้ติวอย่างรู้เรื่องมาก (ไหม่ไม่รุ)
               "โอ้ขอบคุณมาก ฉันซึ้งมาก You are so ugly" ติวพูดด้วยวาจาเจ้าเล่ห์อย่างแรง

               "อ๋อ อั่กลี่ ที่แปลว่าสวยใช่ไหม อย่าพูดแบบนั้นซิ มันเป็นธรรมชาติของฉันตั้งแต่เกิดมาแล้ว อุ๊ยเขินนนะเนี้ย"  พายเขินจนพูดไม่ถูกตบหน้าเพื่อนๆข้างสลบคาโต็ะ(โหดจริง)(จะบอกว่า ugly นั่นแปลว่าน่าเกลียดตังหาก
555)

                วันนี้คือวันหยุด ณ ที่ห้องเรียนอังกฤษ

                "เฮ้ย ไม่อยากเรียนเลย เบื่อจริง ครูก็สอนไม่รู้เรื่อง ไม่รู้จะสอนให้งงทำไม เฮ้ย"  พายนั่งบ่นเรื่องวิชาอังกฤษในห้องเรียน
                "พายเป็นอะไรไป เห็นวิชาอื่นๆเธอตั้งใจเรียนดีนิ แต่ทำไม..."  ติวถามพายด้วยความสงสัย
                "ก็ฉันเกลียดภาษาอังกฤษนิ เกลียดๆๆ พ่อแม่เราก็ยังไม่ใช้ภาษานี้เลย ไม่รู้จะพูดให้ได้สวรรค์วิมานอะไร เราควรรักภาษาไทยไม่ควรพูดภา

ษาใครที่ไม่ใช่ภาษาเรา"  พายบอกควาามรู้สึกที่มีต่อภาษาอังกฤษให้ติวฟัง
                "มันก็จริงนะ แต่ว่า.... เมื่อเธอโตไป เธอก็ต้องทำงาน เห็นว่าเธอจะเรียนหมอไม่ใช่หรอ ในบทเรียนก็หลีกหนีภาษาอังกฤษไม่พ้นหรอก และในชีวิตจริงนายจ้างเธอมอาจเป็นคนต่างประเทศ หรือไม่ก็เพื่อนร่วมงานของเธอ แม้แต่แฟนของเธอ เธออาจหลงรักคนต่างประเทศก็ได้นะ เห็นไหมละภาษาอังกฤษหรือภาษาต่างประเทศอื่นๆ จะเข้ามาในชีวิตประจำวันเราเรื่อยๆ ฉะนั้นรู้ไว้ก็ไม่เสียหาย"  ติวบอกเหตุผลที่ต้องเรียนอังกฤษ
                "อุบาทว์แล้ว มันจะเป็นไปได้ไง ฝรั่งซิต้องพูดภาษาเราเอง ไม่ใช่ เราเป็นฝ่ายพูดภาษาฝรั่ง"  พายยืนกรานที่จะเกลียดภาษาอังกฤษ
                "เอ่อ...งั้นฉันแนะนำวิธีให้ชอบอังกฤษให้เธอไหม"   ติวแนะนำพาย
                "ทำไงละ ช่วย บอกหน่อยนะนะนะ"   พายอ้อนวอนเพื่อให้เธอชอบอังกฤษได้ไม่มากก็น้อยละ
                "เดี๋ยวตอนเที่ยงคาบว่างมาหาฉันนะ"   ติวนัดแนะเวลาและสถานที่(ที่ไหนว่ะ)
                "จ๊ะ หวังว่ามันคงคุ้มค่าที่ฉันจะสละเวลาการอ่านเคมี ชีวะ ฟิสิกส์....ของฉันนะ"   พายอ้างเงือนไงมากมายแต่ก็ในใจก็อย่างเรียน

ณ เวลา 11.99น.(มันมีที่ไหนเวลาแบบนี้)
ห้อง...(ความลับห้ามเปิดเผย)

                "ก่อนอื่นเรามารู้จักเกี่ยวกับพื้นฐานเบื้องต้นเพื่อก้าวไปสู่การเรียนภาษาอังกฤษที่เก่งขึ้นนะ"
                "พื้นฐานมันคือคำศัพท์(vocabulary) ถ้าพื้นฐานส่วนนี้ไม่เน่น
พอจะไม่สามารถไต่ไปสู่ขั้นนอื่นได้อย่างเรียบง่าย" ติวแนะนำแนวทางเบื้องต้น
                "ฮืม แล้วคำศัพท์มันมีหมื่นล้านแปดพันสิบแสนร้อยหน่วย(ไม่รู้มันเก่งเลขได้ไง) แล้วเราจะจำได้ไงหมดอะ"  พายถามหาแนวทาง
                "ตอนแรกมันไม่ต้องจำให้หมดก็ได้แค่เอาที่จำเป็นก่อน หลักคือว่าลองค้นหาศัพท์ที่อยู่รอบตัวก่อน เช่น โต๊ะ เ้ก้าอี้  หรือสิ่งของอื่นๆ สิ่งมีชีวิตเช่น คน สัตว์ พืช ชื่อเพื่อน สถานที่เช่น บ้าน วัด ตลาด เป็นต้น ซึ่งมันจะจำได้นานเนื่องจากมีภาพอยู่ในหัวแล้ว"  ติวบอกขึ้นตอนแรก                 
               "พอได้ขึ้นตอนแรกแล้วก็ค่อยๆเรียนรู้ศัพท์เกี่ยวกับการเดิน วิ่ง นอน แม้แต่ความรู้สึกของเรา เอาแบบว่าไม่ว่าจะทำอะไรให้รู้ศัพพท์เหล่านี้ เพราะมันเป็นหัวใจหลักในกาารแต่งประโยคเลยทีเดียว"   ติวบอกขึ้นตอนต่อมา

               "ขั้นตอนต่อมาอีกให้สังเกตป้ายต่างๆ อาทิ ป้ายจราจร ป้านเตือนต่างๆ เพราะป้ายเหล่านี้ส่วนใหญ่จะแทรกศัพท์ไว้ ซึ่งบางทีมันก็พบบ่อยในข้อสอบของเรา" ติวบอกขั้นตอนต่องอีก
               "ขั้นตอนสุดท้ายคือ หาคำศัพท์ที่ใช้บ่อยและค่อนข้างจำยาก ท่องเท่าไรก็ไม่จำสักที(ส่วนใหญ่ศัพท์เหล่านี้แหละที่รร.หรืมหาลัยชอบออก เป็นการแกล้งเด็กชัดๆ) ถ้าท่องแล้วไม่จำ ก็ลองแปลงแนวมาเขียนเป็นแผนผัง หรือวาดภาพให้เห็นภาพ หรือไม่ก็นำมาเรียบเรียงจัดทำนองร้องเป็นเพลงเลย เลย ลองทำดูเพราะมันได้ผลจริงๆ"  ติวบอกขั้นตอนสุดท้ายของการจำศัพท์ให้ได้เยอะๆภายในเวลาอันสั้น
                 "โห มันเยอะขนาดนั้นเลยเชียว เห็นแล้วสยองมากๆ"  พายกลัวต่อการจำศัพท์
                 "ไม่พอลองทำดูมันก็ไม่เยอะนะ แถมยังสนุกอีก" ติวให้กำลังใจ
                



เดี๋ยวกลับมาแต่งต่อขอตัวไปพักผ่อนหน่อยนะ